Bu uzun kaybolmalar gecesinde
Sen varsın, ben varım, özlemin var;
Bir deniz kenarı düşüncesinde hürriyetin
Belki sessiz bir duygulanma içindesin
Gökyüzünde ağan bulutlara
Baktıkça bakmak gelir gözlerinden
Bir çimenli toprak parçası, bir demet çiçek
Özlemekten daha özlenesi bir duyguyu
Senden alır, bana verir.
Ben akşamları bilirim, yanında olacağım
Sana mektuplar gibi sevinç getireceğim
Nice hıyanet köşesi var yaşadığın yerlerin,
Olabilir, yalnızlığın içinde
Bir içlenmedir başlarsa içim götürmez.
Bir servi gölgesi gibi pencerenden giren
Söz dinlemez akşamlar bilirim ben.
Belki bu akşamlar en cömert kapılarını açar
Seni acı bir çaresizlik içinde bırakmak için
Bir hürriyet kaygısı, kaybolmaktan ağır,
Bir yalnızlık yenilgiden fena
Bir düşüş ki yakın bildiğin ne varsa cümlesinden
Tek gülümser dal bile kalmaz
Tutunacak sana.
Ben akşamları bilirim yanında olacağım
Bir yaşayıp bir unuttuğun ne varsa
Yeniden başlaman için bende
Pencerende ışık, bahçende bulut gibi
Karanlıkta aydınlık düşünceler içinde
Kaybolmuş bir dünyaya bırakmayacağım seni.