Parçaların birbiriyle, her parçanın bütünle ve bütünün parçalarla olan ilişkilerin ahenkli ritmidir, Epifani

 

Rüzgârların sürüklediği güzel, niçin güzelliğinin mirasını Varlığına, hazzına harcıyorsun? Karşılıksız vermez hiçbir zaman doğa, ödünçtür onlar sadece: Sözünü sakınmadan o özgürlüğün yolundan  gidenlere rehberlik eder: Ondandır, güzelliğin anahtarı, Sana ihsan edilen sonsuz doğurgan olanı  İstismar etmenin çekiciliğinde kaybolmak nedendir? Vermen için verilmişti sana. Karın çekiciliğinde kaybolmuş kullanıcı, o her şeyin özü ve kendisi olanı Niçin tüketiyorsun yaşatmak varken canı? Yalnız kendinle dolusun meşgalen seni tüketirken Kendini aldatmaya ne kadar da meraklısın? Kendini aldatmaya o kadar can atıyorsun ki Vaktin geldi diye daimi yuvana alsa seni doğa, Vereceğin hesapta kendinden kaçmadan vereceğin hediye nedir ki sözün hakikatine? Faydasız güzellik ancak gömülmeye yarar seninle, Eyleme dökersen canını, ardından gelendir ruhunun sözcüsü anlamın sahibi...Shakespeare

 

Epifani (duygu), aniden bir şeyin özünü anlama veya anlamını bulma duygusu.

Neden yalnız kalabilmeliyiz: Tarkovski’den tavsiyeler

İnsanlara ne söylemek istersiniz?

Bilmem…Sanırım yalnız olmayı öğrenmeleri gerektiğini ve kendi başlarına mümkün olduğu kadar çok zaman geçirmek için uğraşmalarını söylemek isterim. Bugünün gençlerinin hatalarından biri gürültülü, bazen neredeyse agresif etkinliklerde bir araya gelmeye çalışmaları. Kendini yalnız hissetmemek için bu başkasıyla beraber olma arzusu bence çok talihsiz bir  gösterge. Her insan çocukluktan itibaren kendiyle zaman geçirmeyi öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yalnız olması gerekmez ama kendiyle kaldığında sıkılmamalıdır. Kendi kendine kaldıklarında sıkılan insanlar bana kendilerine verdikleri değer açısından bir tehlikenin içindeler gibi gelir.