12 Haziran 2015

Parçaların birbiriyle, her parçanın bütünle ve bütünün parçalarla olan ilişkilerin ahenkli ritmidir, Epifani


 
Rüzgârların sürüklediği güzel, niçin güzelliğinin mirasını Varlığına, hazzına harcıyorsun? Karşılıksız vermez hiçbir zaman doğa, ödünçtür onlar sadece: Sözünü sakınmadan o özgürlüğün yolundan  gidenlere rehberlik eder: Ondandır, güzelliğin anahtarı, Sana ihsan edilen sonsuz doğurgan olanı  İstismar etmenin çekiciliğinde kaybolmak nedendir? Vermen için verilmişti sana. Karın çekiciliğinde kaybolmuş kullanıcı, o her şeyin özü ve kendisi olanı Niçin tüketiyorsun yaşatmak varken canı? Yalnız kendinle dolusun meşgalen seni tüketirken Kendini aldatmaya ne kadar da meraklısın? Kendini aldatmaya o kadar can atıyorsun ki Vaktin geldi diye daimi yuvana alsa seni doğa, Vereceğin hesapta kendinden kaçmadan vereceğin hediye nedir ki sözün hakikatine? Faydasız güzellik ancak gömülmeye yarar seninle, Eyleme dökersen canını, ardından gelendir ruhunun sözcüsü anlamın sahibi...Shakespeare
 
Epifani (duygu), aniden bir şeyin özünü anlama veya anlamını bulma duygusu.