Hasan Hüseyin Korkmazgil "Allah'a inanır arapça yoksulluk çeker türkçe ve denizi sever çocukça."

 

 

 

TIK

Hasan Hüseyin KORKMAZGİL 

                   

Şairlerden bir demet şiir

Yalnızlığa Övgü...
Mutluluğun gözü kördür,
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür,
Öbürü uykusunda bile bağırır.
Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür,
Boyuna bekler dönsün diye sesini.
Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
Yalnızlığın gidecek bir yeri
yoktur;
Boyuna kapısına döner, açan olmaz.
Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var..
Her ikisinin de saksılarında çiçek.
Biri hep başka bir renkle solar,
Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak...Ö.Asaf

ADI KAYIP...

Deniz yok olursa diyor bir çocuk

Balık kaybolursa

Ne derim benden sonraki çocuklara

İnsanlar kaybolurken gözaltılarda

Çöllerde boğulan nehirler

Ey çocuk

Nasıl varır okyanuslar

Adı karanfil ki suçu rengidir

Özgürlük dilinde bir imge

Tutsaklık dilinde bir söylencedir

Karanlıkta bir el koparır dalından

Artık ölüme varmış bir işkencedir

Orman yok olursa diyor bir çocuk

Ağaç kaybolursa

Ne derim benden sonraki çocuklara

İnsanlar kaybolurken gözaltılarda

Dalından koparılan tomurcuk

Ey çocuk

Nasıl meyvelenir sana ve diğer çocuklara

Adı narçiçeği ki suçu patlamak

Birdenbire güneşe haykırmak

Ve güneş diliyle kıpkızıl çoğalmak

Karanlıkta bir el koparır dalından

Adı kayıptır artık

Daha meyveye bile durmadan

Aç gözlerini o çığlıklaraı çocuk

Kayıp analarının gözlerine bak

O gözler ki karanfil kıvrımında nar çokluğu

Sevda denizlerinde oğul ve kız yokluğudur

Her biri bir depremdir yüreklerde

Her biri açlık içinde zulüm tokluğudur

Sen ki bir badem dalısın baharda

Yüzünde solgun bir yeşil akşamı

Dalıyor gözlerin bir çağın artıklarına

Kazılardan yeni çıkmış gibisin

Bakışlarında düş fosilleri

Güneşli bir yeşili özler gibisin

İnsanlar kaybedilirken ey çocuk

İnsanlık adına

Nasıl başlar bu yeşil ve mavi yolculuk

Hangi gemi kalkar bu ülke limanlarından

Hangi mavilikler karşılar seni

Kıyılar zincir olmuş bileklerde

Dalgalar yargısız infaz

Al kalemi eline ey çocuk

Yeşilin ve mavinin şiirini yeniden yaz...A.Yücel

ÖZLEMEDİM SENİ...
Hiç özlemedim seni
Özlemek dostluktandır
dostluğundan öte bulmalıyım seni
Sıcaklığını bulmalıyım
dokunuşlarını, kenetlenişi
Terimizle sulanmalı yeryüzü
güneş terimizle ışıldamalı sabah olunca
Apansız fırtınalar çıkmalı
sarsılmalıyım
Özlemek
yanında olmak isteğidir
gülüşünü görmek biraz da
Hiç özlemedim seni
Saçlarına gül takmam
bir ırmak gibi akıtırım ovaya
soluğunla yanar
dudaklarımın bozkırı
Akkor halindeki ufuk
bakır bir tel gibi eriyip gider
kraterler ortasında kalırım
Toprak yarılır birden
su kirlenir
Ürpertir bu coğrafya
bu serüven
ikimizi bir anda
yaşadığımı duyarım
Hiç özlemedim seni
Özlemek dostluktandır
dostluğundan öte bulmalıyım seni...A.Telli

ZAMAN KEKEMEYDİ...

Gün bitti, elindeki güller de soldu

anımsanacak neler kaldı bugünden

paylaşılmış olan nelerdi sımsıcak

belki bir türkü söyleriz geceye karşı

saçlarını tarazlayan bir şafak olur

Zaman kekemeydi ve tarihe sızan

soytarılar gördük gencömrümüzde

ölüm peşimize düşende bir göçebeydik

suretimiz ağardı kurulan darağaçlarına

bütün sığınaklar uçurumlara açılırdı

Rüzgâr suyu soğutsun su terli bedenlerimizi

ve aşkı düşünelim biz, destan yalnızlıkları

konuşursak akşam olur ve yine yağmur yağar

gidersek gülüşler azalır buralarda

kim bulur kayıp adresteki dostları

Bir karanlığa bakıyorum bir de zamana

ay büyüyüp bir gül oluyor ellerinde senin

ve ancak yeni bir yorumu oluyor aşkın

saçlarından sızan bu karanlık yağmur

ayın çağıltısıyla tutuşuyor begonyalar

Saçlarındı diye düşünüyorum ömrümüzü

çözdükçe savrulan rüzgârdı saçların

ve ikide bir aklıma düşüyor aynı soru

-Aşkı bilmiyorsam nasıl değiştiririm

kendimi, seni ve bütün dünyayı...A.Telli

ÇOĞALMAK...
Kalabalıkta kalabalıkça yalnızlık
Yalnızladıkça birbirimizi
Haydi çoğalalım
Çoğaltarak kendimizi
Bir canım çoğal da bin can ol
Isıt yaşlıların yalnızlıklarını ilinsin üşümüşlüğü bırakılmışların
Çoğalın dudaklarım çoğalın sonsuz
Öpün bütün ağlayan çocukları kimsesiz
Çoğal gözlerim çoğal
Gör bütün görmeyenlerde yapayalnız
Ellerime tutunun ellerime çoğalın
Okşayın sevecenlikle çocukları
Hıçkırırlarken uykularında bile...A.Nesin

AÇSAM RÜZGARA...

Ne hoş, ey güzel Tanrım, ne hoş

Mavilerde sefer etmek!

Bir sahilden çözülüp gitmek

Düşünceler gibi başıboş.

Açsam rüzgara yelkenimi;

Dolaşsam ben de deniz deniz

Ve bir sabah vakti, kimsesiz

Bir limanda bulsam kendimi.

Bir limanda, büyük ve beyaz...

Mercan adalarda bir liman..

Beyaz bulutların ardından

Gelse altın ışıklı bir yaz.

Doldursa içimi orada

Baygın kokusu iğdelerin.

Bilmese tadını kederin

Bu her alemden uzak ada.

Konsa rüya dolu köşkümün

Çiçekli dalına serçeler.

Renklerle çözülse geceler,

Nar bahçelerinde geçse gün.

Her gün aheste mavnaların

Görsem açıktan geçişini

Ve her akşam dizilişini

Ufukta mermer adaların.

Ne hoş. ey Tanrım, ne hoş,

İller, göller, kıtalar aşmak.

Ne hoş deniz deniz dolaşmak

Düşünceler gibi başıboş.

Versem kendimi bütün bütün

Bir yelkenli olup engine;

Kansam bir an güzelliğine

Kuşlar gibi serseri ömrün...O.Veli Kanık

BİRİKİME İNANMAK...
Dalgayı haber veren yakamoz
kimin gözüne çarpar kıyıda?
Çiçeğe durduğunu kim ayırt eder
tepeden tırnağa giyinmeden ağaç?
Kimin dikkatini çeker küçücük bir bulut
güneşi kapatmadan önce?...K.Özer

HER GÜN YAŞAMAK...

Işıklı günlerinde düşün,

memleketini, dostlarını, sevgilini,

onlarla kal, dinlen

bırak kendinden bir şeyler,

bir mağlup akşamın mahzunluğu

silinsin gözlerinden.

Bir kavga sonunu unut.

sen maceralar peşinde değil,

umutsuz bir yolculukta değilsin.

Yaşamak sadece sevmektir, inan bana.

Sevmeyenler dünyamızda yaşamıyor.

Yaşamak suda, toprakta, insanlarda görünerek;

bir zeytin ağacı gibi.

Bir zeytin ağacı gibi, ne güzel

denize yakın olacaksın,

uzayan dallarında, yapraklarında ışık

ta derinlerde köklerin.

Bir zeytin ağacı gibi, bin yıl severek

yaşamak her gün...A.Damar

YOL YORGUNU...
Bana bir türkü öğretsen
Ayın aydınlığında söylesem
Gecenin karanlığında söylesem
Yağmur yağınca söylesem
Toprak uyanınca söylesem
Bana bir türkü öğretsen
Bana bir türkü öğretsen
Beraber olunca söylesem
Ayrı kalınca söylesem
Seni unutunca söylesem
Bana bir türkü öğretsen
Geldiğim yerlere er geç dönebilsem
Sevebilsem her şeyi yeniden sensiz
Sensiz vazgeçebilsem
Gece demesem gündüz demesem
Kimseleri dinlemesem
Hem yürüsem hem söylesem
Hem söylesem hem yürüsem...A.Damar

KALMAK TÜRKÜSÜ...

Daha gidilecek yerlerimiz var

Şu sohbetini dinler gideriz.

Coştukça şarkılar, türküler, sazlar

Rakı mı, şarap mı, içer gideriz.

Geçse de umudun baharı yazı

Gözlerde kalıyor yaşanmış izi

Kimseler kınamaz burada bizi

Ne varsa hesabı öder gideriz.

Söyleyecek sözü olan anlatsın

İsterse içine yalan da katsın

Yeter ki kendinden, bizden söz etsin

Yalanı doğruyu sezer gideriz.

Neler gördük neler bu güne kadar

Daha gidilecek yerlerimiz var

Bizi buralarda unutamazlar

Kalacak bir türkü söyler gideriz.

Sevgiye var olduk sevdik sevildik

Kavgalara girdik öldük, dirildik

Bir anlam fırını içinde piştik

Anlamlı güzeli sever gideriz...Ö.Asaf

Seni Günlere Böldüm...
Seni günlere böldüm, seni aylara
Daha yıllara, yüzyıllara böleceğim
Ve her zaman söyleyeceğim ki beni anla
Böyle eskitilmiş de olsa bu kalbi
Minesi çatlamış bir diş gibi durduracağım karşısında.
Şiirler söylenir, şiirler biter
Biz bu sevdayı neresine sakladıktı sen ona bak da
Kahverengi avuçlarına mı gözlerinin
Tam oradan mı kahverengi yağan bir aydınlığa.
Bütün günler yenileşir her bekleyişte
Ve bütün dünler, bütün geçmişler
Kapını açarsın ki bir de, hiç kimseler yok
Çaresiz, benim sana gelişim de hep böyle.
Dün akşama doğru turuncu bir bulut geçti
Sonra bütün bulutlar hep birden geçti
Anılar, anılar, belki hepsi bir kelime...E.Cansever

Göçmen Çiçek...

Aykırı bir uçurumum yolunun üzerinde

Elini uzatacağın dalları yamacında saklayan

Birdenbire patlayan

Bir çığlığım sessizliğinde

Ele-güne karşı seni utandıran.

Yaz günü palto giyerim

Ceplerim dolu dolu şiir

Gören beni deli sanır

Adım kaçığa çıkar

keşke kaçsam

Keşke kaçabilsem şu dünyadan.

Aykırı bir şiirim kitabının arasında

Kargacık burgacık bir yazıyla yazılmış

Sondan okumaya başla

Nokta koy her dizenin önüne

Anlamaya çalış..

Bedeninin bir noktasından dalıp

Yüreğini bulabilirim

Geceyse, başlar yastığa düşerse

Ve yorgunsa yüzün

Yıldızları soluğumla bir bir ateşleyip

Kandiller gibi başucuna koyabilirim..

Ey bütün tufanların ardında

Bulduğum dinginlik!

Göçmen çiçeği dünyanın

Kökleri ardısıra sürükleyen çılgınlık!

Madem ki yaşam bu

Madem ki taşın taş olmaktan öte

bir umarı yok

Bir türkü söyle kadınım

Yürüsün dünyaya mutluluk...

Yağıyor incecik bir yağmur dışarda

Yüzün çamurlar üstünde tüten buhur

Islak toprak kokusu

Doluyor odama

Sıkılıyorum

Kitapların üstüme yıkılacağından

Korkuyorum şimdi

Yel esiyor

Söküyor duvardaki bir resmi

Yerine senin yüzünü koyuyor.

Yüzün şimdi karşımda

Yüzün akşam karanlığında

Toprağın üstüne bırakılmış

Bir demet çiçek gibi parlıyor..

O zaman açıyorum

Bütün perdeleri

O zaman yakıyorum

Bütün ışıkları

Camları darmadağın ediyorum

Yüzünü avuçlarıma alıyorum

Alnını öpüyorum

Dünyayı öper gibi...

Sana uzanamadığım gün

Ellerim yok sanıyorum

Senin bakışlarını yakalayamadığım gün

Gözlerim yok..

O zaman bir yumruk

bütün gücüyle vuruyor

Eski bir piyanonun tuşlarına

Binlerce martı

Kayalıklara çarparak ölüyor

Ayışığı tutkal gibi

Yapışıyor pencereme

Açamıyorum perdeleri

Şiir yok artık

Türkü dindi..

Meyvelerini taşıyamayan

Ağaçlar gibiyim

Sularını taşıran ırmaklar gibi..

Bu kadar mutluluk çok bana

Onu günlere

Onu aylara bölmeliyim

Ve bir tek gülüşünü senin

Kutlamalıyım yıllarca...

Sana yüreğimde bir sürgün yeri

Göçüp konacak

Bir toprak yaratsam

Kadınım, sarışınlığının bittiği anı

Gizli bir esmerliğe eklesem..

göçmen çiçek

Her yerin yabancısı

Yolların, yolların ötesinde

bize bir tek

Yarınlar kaldı

Göğün tükenip, denizin

Başladığı yerde...A.Erhan

Onarmak zordur...
Şarkılar değil de
Hep kulaklar bitiyor,
Onarmak zordur.
Bir yürek üşümüş
Kapamış kapılarını,
Onarmak zordur.
Bir şey yitirilmiş
Hiç eskimeyecektir,
Onarmak zordur.
İnsanın içine düşen korku
Özgürlüğünden olmuştur,
Onarmak zordur
Ölümü düşünmek yenilmek,
Sevmek ölümü yenmektir,
Onarmak zordur...Ö.Asaf

ÖZDÜŞÜM...

Ah ben hep duyguyla akıl

Kapılarını bunca yıl

Zorladım. Bir düş gerçeği

Topladım gerçek düşümde.

Savaştı bu huyla akıl,

Hep kafamda ve gönlümde.

Baktım, bölüşmüş gerçeği,

Aklım bir düş-dönüşü'mde.

Duyguyla anlaşmış akıl..

Aşk motoru olmuş düş'ün,

Ve düş de aklın eşeği.

Vardığım her öpüşüm'de

Aklım ısırdı her şeyi.

Motor çıkmaza dayandı,

Eşek renklere boyandı.

Baktım, o uslanmaz aklım,

Elinde duyu çiçeği,

Bir yorgun, renkli eşeği

Koklayarak okşayandı...Ö.Asaf

Eskidendi Çok Eskiden...
Hani erken inerdi karanlık,
Hani yağmur yağardı inceden,
Hani okuldan, işten dönerken,
Işıklar yanardı evlerde,
Eskidendi, çok eskiden.
Hani ay herkese gülümserken,
Mevsimler kimseyi dinlemezken...
Hani çocuklar gibi zaman nedir bilmezken,
Eskidendi, çok eskiden.
Hani hepimiz arkadaşken,
Hani oyunlar tükenmemişken,
Henüz kimse bize ihanet etmemiş,
Biz kimseyi aldatmamışken,
Eskidendi, çok eskiden.
Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken,
Hani körkütük sarhoşken gençliğimizden,
Daha biz kimseye küsmemiş,
Daha kimse ölmemişken,
Eskidendi, çok eskiden.
Şimdi ay usul, yıldızlar eski
Hatıralar gökyüzü gibi gitmiyor üstümüzden
Geçen geçti,
Geçen geçti,
Geceyi söndür kalbim
Geceler de gençlik gibi eskidendi
Şimdi uykusuzluk vakti....M.Mungan

AĞIT...

Bu toprakta kalır adın

Tohumların arasında

Yeşilinde tarlaların

Başakların sarısında

Yıllar geçse de aradan

Kopar gelir ırmaklardan

Işır yine kurşunlanan

Dostlarının yarasında

Günü gelir dağa çıkar

Yıldızlardan şiir çeker

Kanımızı siler yıkar

Suların en durusunda

Bir annedir bir kardeştir

Ovalarda bir ateştir

Sırasında hayat verir

Ölüm saçar sırasında

Bayrak olur bize yarın

Rüzgârıyla ilkbaharın

Dalgalanır genç kızların

Gözlerinin karasında...Ü.Tamer

AŞKLAR MI / I 
Aşklar mı diyordun, anladım
Senin incindiğin benimse
Yollara düştüğümdür yeniden
AŞKLAR MI / II
Biten bir aşk için
Söylenecek söz şu olmalı:
- Güzeldi yine de
AŞKLAR MI / III
Hiç kimse bir aşkı
Onarmaya kalkmasın
Kaybedilmeye değer
En güzel anında bitirilmişse eğer...A.Telli

Benden Sonra Mutluluk...

yaşamak bir an içinde

şair oldum baktım her şey yazılmış

ressam oldum gördüm her yer çizilmiş

seyyah oldum sordum dünya gezilmiş

hiçbir yerde YENİ bulamadım ben

öğrendiklerimin çoğunu dinlediklerimden

bildiklerimin çoğunu düşündüklerimden

unuttuklarımın çoğunu yaşadıklarımdan

yazdıklarımın çoğunu unuttuklarımdan çıkardım

en uzun hep kendime konuştum

başkalarına hep kısa yazmak istedim

ne kendim dinledim ne başkaları

yetersiz iyi niyet kötüsüne yol açar

söylenemiyor çok şey susmadan

çok bilen çok yanılır, az bilen daha çok

unutmayın ki yaşam öldüresiye güzel değildir

yalan ölümden daha çok yitirir yaşamı

saklamak düşürür ağır ağır

insanın düşeceği en alçak ortamı

sözden korkmak, korkup susmaktır

şairler şiirlerinde yaşamaz

ulu yalnızlıklarında düşünür

"yalnız seni sevdim, seni yaşadım"

nasıl bir sevgidir bu, bilmiyorlar ki!

"dün yine günümüz geçti beraber

ölürsem yazıktır sana kanmadan"

çok şey var, olmakla olmamak arasında

var oldum öyle anlar oldu ki

var olmamak içindim kimi zaman

insan bir sonuç değil bence

sürekli bir yaşamadır

kısaca: sonuç varsa o insandır

benim bahçem yoksuldu

iki dala bir yaprak düşerdi ağaçlarımdan

kuşlarım ödünç alırdı kanatlarını

işlerinden yorgun dönen arkadaşlarından

parçalar çıkarıyor kocaman romanlardan

deyimler, bulgular, şiirlerden dizeler..

doğa yenilenirken yinelenir

gene papatya, gene gül, gene kayısı

toplum yinelenirken yenilenir

yarısı dündedir, yarındadır öbür yarısı

sevmek noktalanmaz

o, noktadır

bilim gitmeli bilenden bilmeyene

varlıklı olmalı bilen

karanlığı delen ışıklar gibi

hep gülmeli öğreten

seninle ölmek varken

onunla yanlış yaşamak

ben her şeyi bileceğimi bilirdim de

seni unutmasını bileceğimi bilmezdim

ahmaklığa alınyazısı demek

alınyazısına bir ahmaklık çizgisi çizmektir

benim gücümdür bunları saran

bende bitmedikçe bende başlamayan

sakladığım sensin

yaklaşmak yarıyı geçtikten sonra başlar

eskisinin dışında yenisinin içinde

gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu

gelmemen benim büyük yalnızlığımı doldurdu

yitirmek korkusunu göze almak

sevmeye eşit bir davranıştır

bir ev, küçülür, büyür öbür evlerle

oysa içinde ilk akla gelen yaşamaktır

yaşanılır diye düşünürken düşüncelerle

ölünür, beraber sevgilerle

büyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadan

kesin konuşmak için bir şeyi az bilmek yeter

denizlerden geçerim, dosttan geçmem

değil onun iyiliğinden, fenalığından geçmem

onun yolundan değil, kendi yolumdan geçerim

dost yok biliyorum ama, aramaktan geçmem

anı yazmak ya da anlatmak

bir savaş sürerken

eski bir savaşı anlatmak gibi bir şeydir

"Bellek, dökülmekte olan bir duvar resmine benzer." (Stendhal)...Ö.Asaf

Aşk Bitti...
Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
      Uzun bir hastalık gibi
      Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi
      Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı
      Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi
Bitti.
Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi
Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır
İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım
Pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim
Belki bir yağmur yağar akşama doğru
Yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım
Aşk da bitti diyordu ya bir şair
Aşk bitti işte tam da öyle....A.Telli

AYRILIK AYRACI...

Bütün ayraçları kaldırdın ama unuttuğun

Bir şey vardı yine de, çiçekleri sulamadın

Gökyüzü sarardı o zaman bulutlar kirlendi

Ve ne kadar az konuşur olduk günboyu

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor

Tam da susuşların birbirine eklendiği yerde

Ezberlenecek hiçbir şey yok bu dünyada

Kirletilmemiş bir bulut bile yok artık

Böyle diyorsun her yolculuğa çıkışımda

Yaşadığın kent de sana benziyor gitgide

Ne zaman dönmeyi düşünsem yangın çıkıyor

Ya da erteletiyorum biletimi son anda

Uzun bir sessizlik oluyorsun dağlara baksam

Karşılıksız mektuplar kadar burkuluyor kalbin

Yazdığım şiirler de canımı sıkıyor artık

Fotoğraflarımı yırtıp atıyorum tek tek

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi

Eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık

Üşüyünce ağlıyorsun yalnızım dememek için

Uçaklar gemiler trenler çiziyorsun duvarlara

Kendine bir deniz bul artık bir de rüzgâr

Parçalanacağın bir uçurum bul bu dünyada

Tek tutkun o kenti bırakıp gelmek olmalı

Ve gelirken havaya uçurmak bindiğin otobüsü

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor

Tam da çiçeklerin sulanmadığı yerde

Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak günboyu

Derim ki ayrılık gündemdedir ne yapılsa

Ve sen bütün ayraçları kaldırdığını sanmıştın

Ama unutmuşsun yine de ayrılık ayracını...A.Telli

KALBİM UNUT BU ŞİİRİ...
Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor
Kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık
Su ve ses kadar beklediğim
ne kaldı geride, bilmiyorum
uzanıp uyumak istiyorum gölgeme
ve sarınmak o kocaman gözlerin
uğuldayan rüzgârlarına
Bir acıyı yaşarım ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karası
uçurum kadar bir yalnızlık
yaratırım kendime, atlarım
Anısı yoktur küçük rüzgârların
Yapraklarım yok artık kuşlarım yok
büsbütün viran oldu dağlarım
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karşılığı kalmadı sesimde
sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü
Yanlış, daha baştan yanlış
bir şiirdi bu, biliyorum
ve belki ömrümüzün yakın geçmişi
bu kadar doğruydu ancak, kimbilir
Kalbim unut bu şiir...A.Telli

Demin...

Kasvet, elinde bir paslı makas,

İstanbul'un asma köprülerini kesti.

Sevdamızın ipinde cirit oynayan cambaz

Şimdi bir kör satırdır içimizde.

Ha düşer,

Ha düşer,

Ha düşer...

Başımızın üstünde demin gülüp duran gökyüzü

Yedekte bir salapurya şimdi...Can Yücel

YUVARLAĞIN KÖŞELERİ...
Aşka gönül ile düşersen yanarsın.
Zeka ile düşersen kavrulursun.
Akıl ile düşersen çıldırırsın.
Duygu ile düşersen gülünç olursun.
Aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin.
Sersem sersem bakınıp durma bir yol seç...Ö.Asaf

ELDE VAR HÜZÜN...

söyleşir

evvelce biz bu tenhalarda

               ziyade gülüşürdük

pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının

ne meseller söylerdi mercan köz nargileler

        zamanlar değişti

               ayrılık girdi araya

                              hicrana düştük bugün

ah nerde gençliğimiz

sahilde savruluşları başıboş dalgaların

yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller

                                     elde var hüzün

o şehrâyin fakat çıkar mı akıldan

çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması

sırılsıklam âşık incesaz

        kadehlerin mehtaba kaldırılması

                   adeta düğün

hayat zamanda iz bırakmaz

bir boşluğa düşersin bir boşluktan

birikip yeniden sıçramak için

elde var hüzün...A.İlhan

Bir yalnızlık işareti
Bir cam gibi önünde
Yüzümü elinle sil
Hohlayarak üstüne
Seyret boş bir sokağa
Hüzünle yağışını yağmurun.
Sonra kaplasın yavaşça
Ilık buğusu soluğunun
Yüzümü baştanbaşa.
Ve bırakıp gittiğinde
Bir küçük boşluk kalsın
Alnını dayadığın yerde;
Bir yalnızlık işareti
İşleyen ta içime...Metin Altıok

Çatlak...

Bir yerden uzaklaştıkça,

Yaklaştıkça bir başka yere;

Daha iyi anlaşılır b gurbetçinin

Neden her zaman bir kedi vardır gözlerinde.

Ve neden kendisinden büyüktür elleri,

Bir güvercin gezinir gölgesinde

Yüzünün kavruk engebesinde,

Bir çatlak durmadan ilerler

Kırık çizgileriyle.

Bir yerden uzaklaştıkça,

Yaklaştıkça bir başka yere...M.Altıok

Korku...
Aldanacaksan sevgilerinde, saf sevgilerinde
İnsanların yalancı gurularına..
Kalacaksan parlak sözlerin etkisinde,
Kelimelerinle onlara kapılacaksan,
Yaşama!
Oyun yapıp oynarlar seni
Geceleri aralarında.
Şarkı yapıp söylerler dostlarına,
Roman gibi okurlar boş zamanlarında.
Aldanacaksan gecelerinde, kara gecelerinde
Aydınlık dünyaların sen insanlarına.
Yanılıp içini açacaksan,
Derdini gizlemeden durmayacaksan,
Yaşama!
Saklarlar dinlediklerini
En zayıf zamanında vurular seni.
Uyduramazsan fikirlerine
Başıboş hareketlerini
Defe koyup çalarlar seni...Özdemir Asaf