Edip Cansever - Sonrası Kalır

Ey anılar, benim anılarım
Ne çıkar azıcık yaklaşsam size
Bir deniz kıyısını, bahçeli
Küçük bir evi ya da
Sözgelimi bir yaz tatilini
Şöyle bir yedeğime alıp da
Yaklaşsam yanınıza
Ey bir kır yolu, pembe bir bulut
Bir yağmur sonrası, bir günbatımı
Geri vermez misiniz bana
Bir yüzün her şeyden önce belli belirsizliğini
Sonra da belki daha yakından
Bir duruşu, bir durgunluğu ve
Ne bileyim işte kısa bir dalgınlığı
Ardından
Sessizlikle kuşatılmış o tanıdık sözleri
Ve hatta bir sarılışı
O içten öpüşleri
Bilmem ki
Geri vermez misiniz bana.

Yaşar Kemal " İnsan bir kere birine geç kalır ve bir daha hiç kimse için acele etmez."

Ben iki şeye inanırım. İki şeyin sonsuz gücüne, sonsuz yaratıcılığına, 
sonsuz değişimine: Halk ve doğa.

Dan Brown - Cehennem

  

Avrupa’dan Türkiye’ye uzanan soluksuz bir maceraya atılmaya hazır mısınız? Dünyanın en çok satan romanlarının yazarı Dan Brown, Cehennem ile okurlarını bu kez de İstanbul sokaklarında bir gezintiye çıkarıyor. Romanlarında ağırlıklı olarak tarihi mekanları ele alan Brown, dünyanın en büyük gizemlerini usta kurgularla bir araya getiriyor. Cehennem romanında ise yazar, tüm insanlığı tehdit eden tehlikeli bir adamın İstanbul üzerinden planladığı korkunç bir katliam tasarısını işliyor. Bu kitabı okurken, her sayfasında çok şaşıracağınız bir dolu serüvenle karşılaşacaksınız!

Robert Langdon’ın Sırlarla Dolu Yolculuğuna Siz de Eşlik Edin

Dan Brown romanlarının zekasıyla kendine hayran bırakan kahramanı Robert Langdon, Cehennem’deki macerasına beklenmedik bir hafıza kaybı ile başlangıç yapıyor. Uzun bir baygınlık sonrası gözlerini hastanede açan Langdon, çok geçmeden Floransa’da olduğunu anlıyor. ABD’de yaşamasına rağmen bu şehre nasıl geldiğini hatırlamaması ise onun önündeki ilk ve en büyük engeli oluşturuyor.

İçine düştüğü bu durumu anlamlandırmaya çalışan Langdon, daha kendine gelemeden peşine bir suikastçının düştüğünü fark ediyor. Ve tehlikenin kendisine bir nefeslik mesafe ile yaklaştığı o an, doktoru sayesinde hastaneden kaçmayı başarıyor. Langdon’ı kaçırdıktan sonra evinde ağırlayan genç ve güzel doktor, hikayenin devamında da onun en büyük yardımcısı oluyor.

Zaman geçtikçe aklında bazı görüntüler canlanan Langdon, Floransa’ya neden geldiğini bazı ipuçları sayesinde hatırlamaya başlıyor. Langdon’ın bu okyanus aşırı yolculuğunun nedeni de böylece ortaya çıkıyor: Dünya nüfusunun azaltılması gerektiğini düşünen kaçık bir bilim adamı… Ağır psikolojik sorunları olan bu adam, ölmeden önce devreye soktuğu dehşet verici katliam planını, Dante’nin Cehennem tasviri üzerinden şifreli bir anlatım ile açıklıyor. Videodaki şifreyi çözüp beklenen büyük felaketin önüne geçmek, Langdon için bu defa çok zor olsa da elbette imkansız değil…

Harvard Üniversitesi Simgebilim Profesörü Robert Langdon başından vurulmuş bir halde hastane odasında gözlerini açar. Ne buraya nasıl geldiğini ne de nasıl vurulduğunu hatırlamaktadır. Camdan gördüğü manzara karşısında altüst olan profesör, evinden binlerce kilometre uzakta, Floransa’da olduğunu anlar. Yaşadığı korkunç baş ağrısına eşlik eden tek şey; sürekli kâbuslarında gördüğü kan kırmızısı bir nehrin karşısından kendisine seslenen gümüş saçlı güzel bir kadın ve toprağa baş aşağı gömülü can çekişen bedenlerdir.

Langdon gördüğü kâbusları anlamlandırmaya çalışırken kadın bir suikastçı tarafından takip edildiğini, kendine tedavi uygulayan doktorlardan biri gözlerinin önünde vurulunca anlar. Hastanede görevli diğer doktorlardan biri olan Sienna Brooks’un o ölüm kalım anında yardım etmesiyle hayatta kalır.

Simgebilim profesörü kendini bir anda ipuçlarını Dante’nin cehenneminde bularak çözmesi gereken korkunç bir senaryonun içinde bulur. Floransa’nın tarih kokan dar sokaklarından Venedik’in muazzam bazilikalarına uzanan semboller zinciri Langdon’ı insanlık tarihini sonsuza dek değiştirebilecek bir mekâna sürükler.

Burası üç imparatorluğun merkezi olmuş, insanlık tarihi kadar eski, dünyanın incisi İstanbul’dur. Ve bu şehirde ya insanlık tarihi baştan sona yeniden yazılacak ya da bunu yazacak hiç kimse kalmayacaktır...

Diz çök kutsal bilgeliğin yaldızlı mouseion’unda ve kulağını yere daya, dinle suyun şırıltısını.Batık sarayın derinliklerine in, orada, karanlığın içinde bekler khthonik canavar kan kırmızı sularına gömülmüştür lagünün ki yansıtmaz yıldızları... 

İnsan zihninin ilkel ego savunma mekanizması, beynin kaldıramayacağı kadar fazla stres üreten tüm gerçekleri reddeder. Buna inkar denir.

Başarmak zordur, Kolaya kaçarsan sonuç basitleşir. Unutma, Yokuş aşağı inmek kolaydır ama manzara tepeden seyredilir.

Ahmet Muhip Dıranas - Olvido

Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Gün saltanatıyla gitti mi bir defa
Yalnızlığımızla doldurup her yeri
Bir renk çığlığı içinde bahçemizden,
Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdan
Lavanta çiçeği kokan kederleri;
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.

Dalga dalga hücum edip pişmanlıklar
Unutuşun o tunç kapısını zorlar
Ve ruh, atılan oklarla delik deşik;
İşte, doğduğun eski evdesin birden
Yolunu gözlüyor lamba ve merdiven,
Susmuş ninnilerle gıcırdıyor beşik
Ve cümle yitikler, mağlûplar, mahzunlar...

Söylenmemiş aşkın güzelliğiyledir
Kağıtlarda yarım bırakılmış şiir;
İnsan, yağmur kokan bir sabaha karşı
Hatırlar bir gün bir camı açtığını,
Duran bir bulutu, bir kuş uçtuğunu,
Çöküp peynir ekmek yediği bir taşı...
Bütün bunlar aşkın güzelliğiyledir.

Aşklar uçup gitmiş olmalı bir yazla
Halay çeken kızlar misali kolkola.
Ya sizler! ey geçmiş zaman etekleri,
İhtiyaç ağaçlı, kuytu bahçelerden
Ayışığı gibi sürüklenip giden;
Geceye bırakıp yorgun erkekleri
Salınan etekler fısıltıyla, nazla.

Ebedi âşığın dönüşünü bekler
Yalan yeminlerin tanığı çiçekler
Artık olmayacak baharlar içinde.
Ey, ömrün en güzel türküsü aldanış!
Aldan, geçmiş olsa bile ümitsiz kış;
Her garipsi ayak izi kar içinde
Dönmeyen âşığın serptiği çiçekler.

Ya sen! ey sen! Esen dallar arasından
Bir parıltı gibi görünüp kaybolan
Ne istersin benden akşam saatinde?
Bir gülüşü olsun görülmemiş kadın,
Nasıl ölümsüzsün aynasında aşkın;
Hatıraların bu uyanma vaktinde
Sensin hep, sen, esen dallar arasından.

Ey unutuş! kapat artık pencereni,
Çoktan derinliğine çekmiş deniz beni;
Çıkmaz artık sular altından o dünya.
Bir duman yükselir gibidir kederden
Macerası çoktan bitmiş o şeylerden.
Amansız gecenle yayıl dört yanıma
Ey unutuş! kurtar bu gamlardan beni.