Nazım Hikmet - Zafere Dair

En güzel dünyaları
                               yaktık ellerimizle
ve gözümüzde kaybettik ağlamayı :
bizi bir parça hazin ve dimdik bırakıp
                                        gözyaşlarımız gittiler
ve bundan dolayı
                       biz unuttuk bağışlamayı...

 Korkunç ellerinle bastırıp yaranı
                                        dudaklarını kanatarak
                                        dayanılmakta ağrıya.
Şimdi çıplak ve merhametsiz
                                        bir çığlık oldu ümid...
Ve zafer
         artık hiçbir şeyi affetmeyecek kadar
                                                    tırnakla sökülüp koparılacaktır...

Günler ağır.
Günler ölüm haberleriyle geliyor.
Düşman haşin
                      zalim
                               ve kurnaz.
Ölüyor çarpışarak insanlarımız
— halbuki nasıl hakketmişlerdi yaşamayı —
ölüyor insanlarımız
                     — ne kadar çok —
sanki şarkılar ve bayraklarla
                                   bir bayram günü nümayişe çıktılar
                                                                     öyle genç
                                                                            ve fütursuz...
Günler ağır.
Günler ölüm haberleriyle geliyor.
En güzel dünyaları
                               yaktık ellerimizle
ve gözümüzde kaybettik ağlamayı :
bizi bir parça hazin ve dimdik bırakıp
                                        gözyaşlarımız gittiler
ve bundan dolayı
                       biz unuttuk bağışlamayı...

Varılacak yere
                kan içinde varılacaktır.
Ve zafer
          artık hiçbir şeyi affetmeyecek kadar
                                                   tırnakla sökülüp
                                                                   koparılacaktır...

                                                                                            1941, Sonbahar... 

Ben şaka yaparken hep gerçekleri söylerim; çünkü gerçekler aslında dünyanın en gülünç şakalarıdır...Bernard Shaw

Bazen insanın en büyük hatası, yüzüne gülen herkesi, kendisi gibi sanmasıdır...Paulo Coelho

Bir insanın yalan söylediğini fark edince, ne kadar değersiz biri olduğunu, yalanına devam etmesine izin vererek gösteriyorum!...Tom Robbins

Bazı insanlar her şeyi olduğu gibi görür ve ’ Neden? ’ diye sorgular.Ben ise her şeyi asla olmadığı biçimde hayal ederim ve ’ Neden olmasın? ’ diye sorarım...Bernard Shaw

Başkalarının senin hakkında ne düşündükleri konusunda endişe duyduğun sürece, onlar senin sahibindir...Neale Donald Walsch

Başkalarını yargılamak için acele etmeyin. Yargılamaktan kaçının. Diğer kişinin "yanlış"ı dün sizin "doğru"nuzdu; diğer kişinin hatalarını geçmişte siz de yapmıştınız, bugün düzelttiniz. Kendi seçimlerinizin ve kararlarınızın da başkalarının seçimleri ve kararları kadar "acı verici", "zararlı", "bencil" ve "affedilmez" olduğunu görün...Neale Donald Walsch

En güzel şeylerin,  bu dünyaya sırf bizi denemek için, büyük ödülü almamızı daha da zorlaştırmak için getirildiğine inanmıyorum. Boşluğun güvenliğini de istemiyorum.  Hayatı bu kılığa sokmak insanlara da tanrılara da yakışmaz...Parfümün Dansı -Tom Robbins
   

Orhan Veli - Kurtla Köpek

Zafiyetten çiroza dönmüştü kurdun biri 

Köpekler, aksine, semiz mi semiz. 

Bu kurt bir köpeğe rastladı; iri 

Güzel besili bir köpek, tüyleri tertemiz. 

“Atılıp şunu bir parçalamalı,” 

Boğuşmayı da göze almak lazımdı fakat, 

Köpek deseniz kendini, hakikat, 

Koruyabilecek kadar anaçtı. 

Bunu gören kurt sessiz yanaştı. 

Biraz aşağıdan alıp dil dökeyim diye, 

Hayran olduğunu söyledi bu semizliğe.

-  “Güç bir şey değil sayın efendimiz,
Dedi köpek, böyle benim gibi semirmeniz.
Vazgeçin bırakın bu ormanları.
Nedir bu ormanlardan çektiğiniz;
Seril sefil, perişan, aç biilaç?
Açlıktan nerdeyse öleceksiniz,
Hepiniz fülüsuahmere muhtaç.
Adeta arslan ağzında, yiyecekleriniz.
Gelin benimle, hemen değişsin kaderiniz.”

Kurt sordu:  -  “Peki işim ne olacak?”

-  “Hiç! Dedi köpek sadece adam kovalamak.
Vazifeniz yabancılara şiddet,
Evdekilere hürmet göstermekten ibaret.
Ama karşılığında neler neler!
Sizindir artık evin sayısız yemekleri.
O ne piliç, o ne kuş kemikleri !
O ne sonsuz okşanıp sevilmeleri !”

Kurt ne diyeceğini şaşırmıştı.
Sevincinden adeta gözleri yaşarmıştı.
Derken baktı ki köpeğin boynunda bir yara.
- “Bu ne?” dedi.
– “Hiç!”
- “Nasıl hiç?”
- “Mühim değil yani.”
- “Ama ne?”
– “Bağlamak için tasma takarlar ya,
   Gözüne ilişen herhalde onun yeri.”

- “Bağlamak mı, serbestçe dolaşamaz mısınız ?”
- “Pek dolaşamayız ama ne çıkar ?”
- “Ne mi Çıkar? Yerinde dursun saltanatınız.
   Hani hazineler bağışlasalar
   Zerre bile feda edemem hürriyetimden,”
Diyip bizim kurt oradan uzaklaştı hemen.

 

La Fontaine’in Masalları