Edip Cansever - İzmir’in Akşamları

Denizlerin rüzgârı denizlerin,

Gelir vurur kızların bacaklarına.
İzmir’in akşamları İzmir’in,
Herkes saadetini düşünür.

Öpülmez ki denizlerin rüzgârı,
Kolay kolay öpülmez ki.
Bir kaçar bir de durur
Kadınlar gibi.

Denizlerin rüzgârı denizlerin,
İnsan unutur yalnızlığını.
Gemiler yelken açar uzaklarda,
Kim sevmez bu saatlerde yolculuğu.

İzmir’in denizleri koskocaman
Çocuklar uzatır ayaklarını denize.
Midye keser ayaklarını kaçarlar
Sevine sevine.

İzmir’in akşamları İzmir’in,
Nasıl sevilmez
böyle akşamlar.
Bir yanar bir söner Karşıyaka’nın ışıkları,
Gün olur insanı deli eder.

İzmir’in ışıkları İzmir’in,
Barların, vitrinlerin önünde
Gemiler gelir rüzgârla dolu,
Gemiler gider ışıklar içinde.

Mevlana - Gitme Bensiz

A canımın canı, ne de hoş, ne de güzel salına salına gidiyorsun; gitme bensiz.
A dostların yaşayışı, gül bahçesine gitme bensiz.
A gök, dönme bensiz; a ay, parlama bensiz; a toprak, göverme bensiz; a zaman, geçme bensiz.
Bu dünya seninle hoş, o dünya seninle güzel; bu dünyada kalma bensiz, o dünyaya gitme bensiz.

A iz’an, bilme bensiz; a dil, söyleme bensiz; a göz, görme bensiz; a can, gitme bensiz.
Gece, ay ışığında gösterir yüzünü; ben geceyim, sen aysın bana; a can gitme bensiz.
Diken güle sığındı da öyle korundu ateşten; sen gülsün, ben dikeninim senin, gül bahçesine girme bensiz.
Gözün üzerimdeyken, senin kıvrık kamçının emrinde koşar dururum.
Sen yine hep bak bana böyle, hep sür beni; gitme bensiz.
A neşe, padişahın meclisine girip de içme bensiz.
A bekçi, varıp da padişahın damına çıkma bensiz.
Eyvahlar olsun bu yola iz bilmeden düşene.
İzini izlediğim sensin benim, a yol-iz bilen, gitme bensiz.
Başkaları aşk diyorlar; ben, aşkın da padişahı diyorum sana.
Ey şunun, bunun aklına, vehmine bile gelmeyen, gelmeyecek kadar yüce olan, gitme bensiz.