10 Ağustos 2017

Mevlana - Gitme Bensiz

A canımın canı, ne de hoş, ne de güzel salına salına gidiyorsun; gitme bensiz.
A dostların yaşayışı, gül bahçesine gitme bensiz.
A gök, dönme bensiz; a ay, parlama bensiz; a toprak, göverme bensiz; a zaman, geçme bensiz.
Bu dünya seninle hoş, o dünya seninle güzel; bu dünyada kalma bensiz, o dünyaya gitme bensiz.

A iz’an, bilme bensiz; a dil, söyleme bensiz; a göz, görme bensiz; a can, gitme bensiz.
Gece, ay ışığında gösterir yüzünü; ben geceyim, sen aysın bana; a can gitme bensiz.
Diken güle sığındı da öyle korundu ateşten; sen gülsün, ben dikeninim senin, gül bahçesine girme bensiz.
Gözün üzerimdeyken, senin kıvrık kamçının emrinde koşar dururum.
Sen yine hep bak bana böyle, hep sür beni; gitme bensiz.
A neşe, padişahın meclisine girip de içme bensiz.
A bekçi, varıp da padişahın damına çıkma bensiz.
Eyvahlar olsun bu yola iz bilmeden düşene.
İzini izlediğim sensin benim, a yol-iz bilen, gitme bensiz.
Başkaları aşk diyorlar; ben, aşkın da padişahı diyorum sana.
Ey şunun, bunun aklına, vehmine bile gelmeyen, gelmeyecek kadar yüce olan, gitme bensiz.