Soylu gerek kişi
Sevmeli yardımı.
Bütün varolan
Yaratıklardan
Bizi ayıran
Yalnız bu çünki...
O tanınmıyan
Yalnız sezilen
Yüce Tanrılar
Varolsun hepsi!
Onları örnek
Almalı insan,
İnan yolunda
Örnek vermeli.
Çünkü bu doğa
Yoksun duygudan;
Aydınlatır gün
İyiyi kötüden
Ayrı tutmadan.
Ayla yıldızlar
İyilikler kadar
Zulmü alkışlar.
Esen yel; akan su
Gök gürültüsü
Ses verir onlara,
Hiç aman vermez.
Aşar baş üstünden
İyi, kötü gözetmez.
Bahtta da öyle tıpkı
Seçmez kalabalığı
Kimi suçsuz, sevimli
Bir çocuğun başına,
Kimi saçı dökülmüş
Bir suçlunun yoluna
Konar haber vermeden.
Ve genç, yaşlı hepimiz
Mutlu, sonsuz, ölümsüz
Yasalara uyarak
Bitirmek zorundayız
Hayat denen bu yolu,
Yanlızca insanoğlu
Başarır olacağı:
O seçer, ayırdeder
İyiliği kötüden,
Odur geçen bir anı
Yalnız ölümsüz eden.
Ona özgüdür ancak
İyiliği ağırlamak,
Ceza vermek kötüye;
Kurtarmak, iyi etmek.
Yanlışa düşenleri
Doğruluğa yöneltmek.
Biz sayar, ağırlarız
İnsanlık ölçüsiyle
Ölümsüz varlıkları.
Küçüğünü koruyan,
Doğruyu arzulayan,
Birer insan sayarız
Gökteki Tanrıları.
Ey soylu insanoğlu!
Yiğit ol, yardımcı ol!
Kur, yarat yorulmadan!
Sapmasın tuttuğun yol
Değerliden, doğrudan!
Hepimize örnek ol,
Mutlu varlıklar gibi.