Laiklik,
sadece devletin dinden, dinin de devletten elini çekmesini sağlamıyor,
din sınıfının dini yaşamak isteyen kitlelere tasallutunu da önlüyor. Bu
açıdan bakıldığında laiklik dine en büyük hizmetin kurumudur. Ve
laiklik, dindarların âdeta huzur ve mutluluk gemisidir. Dinci
sömürücüler laikliğe, esas bu ikinci anlamı yüzünden düşmandırlar. Çünkü
onların kitleler üzerindeki şeytani hegemonyalarını kıran, laikliğin bu
ikinci anlamıdır. Bu anlam, din bezigânlarının korkulu rüyalarının ve
saltanatlarını yitirme kaygılarının esas sebebidir.
Tanrı'dan Başka İnsanüstü Tanımayan İnanç
Kur'an, deizmi teşvik eden bir kitap değil ama ona kapı aralayan bir kitaptır. Deizmin aynı anda hem felsefi hem de teolojik karakteri bu inancın Tanrı dışında insanüstü tanımamasıdır.
Deizmin bu temel karakteri onun kutsal kavramını da etkilemiştir. Deizmin kutsalı ne dindir ne ilham ne havra ne kilise ne de cami. Onun kutsalları akıl, bilim ve ahlaktır. Dincilik bu temel değerleri tarih boyunca yıkan, işlemez hale getiren, hatta onlara savaş açan temel musibet olduğu için deistler dine hayatlarında yer vermemişlerdir.
Deistler bilmişlerdir ki, Tanrı dışında insanüstü tanıdığınızda bunun arkasından sadece peygamberler değil; evliya, ermişler ve daha bilmem neler insanüstü varlıklara dönüştürülerek birer yedek ilah halinde insan hayatına musallat edilecektir, edilmiştir. Akıl dışında kutsal tanımanın sonucu ise aklın hayatın dışına itilmesi, onun yerini kutsallaştırılmış birtakım adamların ilhamların, rüyalarının alması olacaktır.
Tarih, özellikle dinler tarihi deistlerin bu iddialarını (veya öngörülerini) tamamen doğrulamıştı. Ve doğrulamaya devam etmektedir.