Spinoza’da hepimiz, Tanrı yada Doğa adı verilen bütünün
birbirleri ile etkileşim içinde bulunan parçaları olduğumuzdan, kişisel çıkar
bizi kendi içimize kapanıp kalmayı engeller, bizi başkalarının da çıkarlarını
aramaya götürür. Nitekim Spinoza, bu konuda şunları söyler:”...İnsana
insandan yararlı bir şey yoktur...Çünkü hepsinin her şeyde bütün Ruhları ve
Bedenleriyle sanki tek bir Ruh ve tek bir Beden olacakmış gibi uyuşmalarından
ve hepsinin birden varlıklarını korumaya çalışmalarından, hepsinde ortak olan
yararı hepsinin birden aramasından daha iyi bir şey yoktur. Sonuç olarak, akılla
yönetilen, yani aklın güdümü altında kendilerine yararlı olanı arayan insanlarda,
başkaları için de istemedikleri hiçbir şeye karşı kendileri için arzu olamaz...”