Yaşamayı seviyorum
açıyorum penceremi dünyaya
ne zaman dayansa
nemli keskin kılıçları ağrının
boğazıma.
Penceremi açıyorum
ve savrulup geliyor bütün kokularıyla.
Yaşamayı seviyorum
bir düğüne hazırlanırcasına
biriktirilmiş ertelenmiş ne varsa
açıyorum bohçasını
her sabah.
Şımartılmış bir oburluk
yayılıyor parmak uçlarımdan uykularıma
savrulup geliyor dünya
yastığıma.
Seviyorum yaşamayı…