Bireysel bilinçaltı gibi bir de ulusal bilinçaltı vardır, bireysel bilinç yasalarını çoğu kez nasıl bu gizli bilinçaltı yönetiyorsa, ulusal yapının yasalarını da yaşanmış, denenmiş, yılların hazinesi gibi kapalı duran ve bir halkın iç yaşayışını biçimlendiren ulusal bilinçaltı yönetir. Bir ulusun bilinçle yaşar hale gelmesi için kendi ana hazinesi olan yaşayışının kaynaklarını biçimlendiren bilinçaltını yoklaması, işleyerek aydınlığa akıtması gereklidir. (Kansu 1950, Bekçi Gazetesi)
Ben bir halk ve toplum ozanıyım. Ya da öyle bir ozan olmak istiyorum. ... Sevdiğim ozanlardan en aşağı üçü halk ozanıdır. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal ve Karacaoğlan’dır. Güneş vurmuş dereler gibi akmalımısrağlarım. Bulanık sulardan hoşlanmam. ... Türk halk şiirine öykündüğümü söyleyebilirler. Ben o şiire öykünmüyorum; okulum benim o şiir; şiiri o okulda öğrendim. Gerçek şiir de orada, halktadır diyorum (Kansu: 1967)
Sen bütün sevinçlerin kaynağısın, ey insan!
Tabiata güzellik örer senin düşüncen.
Mavi gök örtüsüne işlenen sonsuz zaman,
Yaşamak...bir dağ boyu yaşamak, her endişen. (Kardeş Sofrası)
Bergamayı görmelisiniz ilk önce,
Aralarında otlar biten o anfilerde,
Bakmalısınız doya doya o aydınlığa,
Nerede diye haykırmalısınız o miras. (Haziran Defteri)
İşliği Güneş Tanrısına kapı komşu
Bir demirci ustasıydım
Alacahöyük’te.
Beş parmağımı basarak kızgın demire
Güneşi işlerdim ellerimle.
Ellerim, ellerim, ellerim
Şimdi bir durgun araçtır müzelerde.
Bir gün üzüm yerken
Ve güneşi döverken
Alıp götürdüler beni
Kralın koruyucuları, geçirip
Boğazköy’ün taş sokaklarından
Uygarlığı onlar yarattı sanırsınız
Yani Hattuşaş soyluları.
Oysa halkın özleminden
Yaratıcı emeğinden kalmadır güneş halkası. (Kardeş Sofrası)
Var mıyız, der, sorar zeytin ağacı altında
Gül hatmi bayırından aşağı Bilge Tales
Varolmasak nedir bu deniz
Köpüklü maviliği görür müyüz?
Direkleri katran ağacından bu Fenikeli gemileri
Yürütür müyüz dalgalara karşı......(Bir Kasabadan Resimler)
Pembe nanelerde ak kelebekler,
Islak kanatlarla uçar sinekler,
Oyun oynar suda büyülü renkler,
Böğürtlenler suyu öper, dallardan. (Kardeş Sofrası)
Beyler kale tutmuşlarsa karşıda
Tüm tartılar bozulmuşsa çarşıda
Eteklerinden gülmenin yapraklarını savurarak
Kasaba yolunu yarına döşemek ne güzel
Yarın hep gülen halkındır (Kardeş Sofrası)
Pembe nanelerde ak kelebekler,
Islak kanatlarla uçar sinekler,
Oyun oynar suda büyülü renkler,
Böğürtlenler suyu öper, dallardan. (Kardeş Sofrası)
Yaşanılacak bir yurt haline gelsin diye Anadolu, birbirimizi sevelim, birbirimizi tanıyalım, birbirimize bağlanalım, birbirimize saygı gösterelim diye yazacağım durmadan.
Bu çocukları, bu habersiz çocukları,
Görmediniz, anlatamam, ürperiyorum...(Bağımsızlık Gülü – Buğday, Kadın, Gül ve Gökyüzü)
Çalışan insan ne kadar güzeldir…(Bağımsızlık Gülü – Buğday, Kadın, Gül ve Gökyüzü)
Dostum tezgah, dostum tarla, dostum çarşı
Ben iyi günlerin hamurunu yoğuran emekçi.
Ben çalışan bir insanım, emekçi...(Bağımsızlık Gülü – Buğday, Kadın, Gül ve Gökyüzü)
Bilginin yarısı söz ise, yarısı gözdür...(Balım Kız, Dalım Oğul)
Nisan yağar sap olur,
Mayıs yağar çeç olur...(Balım Kız, Dalım Oğul)
Kaya bilip aşkına dayandım...(Bağımsızlık Gülü – Buğday, Kadın, Gül ve Gökyüzü)
Kadınım saçlarını tarar aynada,
Benim parmaklarım değmişçesine.
Bahçeye çıkıp şarkı söyler içinden
Sesinden sesim geçmişçesine...Bekleyen Kadının Günü
Düşün, düşün ki anne ben daha çok küçüğüm,
Ilık ellerimden tut, beraber götür beni,
Oyuncakçıda büyük mavi bir gemi gördüm,
İşlenmiş, dalgaların köpüğüyle yelkeni...Çocukluk Aşkı
Anne, bahar geliyor uyansana
Çık altın eşikte bekle beni,
En güzel tılsımları buldum sana
Koklayabilmek için nefesini...Uyuyan Güzel Anneye