Ahmet Haşim e'ye benzer (e gibi içine dönük, içrek);
Yahya Kemâl c'ye (ama neden c'ye benzettiğimi bilmem, belki alfabenin üçüncü harfi diye);
Nâzım s'ye (s çünkü resim güzelliğindedir);
Ahmet Hamdi o'ya (o kapalılıklığın adamıdır);
Necip Fazıl için alfabe yeniden kurulmalıdır, ve de harf dışı düşünülmelidir derim;
Asaf Halet Çelebi eski harflerle f'ye (f alfabenin en kara kaşlı, kara gözlü harfidir);
Dıranas ‘kar’ sözcüğünün k'sına (k beyazdır);
Saba, l'ye (l biraz saba gibi sıradanlığı sever, ordan bakar);
Dağlarca ü'ye (ü'yü kim sevmez);
Orhan Veli i'ye (i gibi güzeldir);
Oktay Rifat p'ye (p en gerçeküstücü harfidir abc'nin);
Anday d'ye (d, ussaldır, sevgili ussallık);
Necatigil j'ye (j alfabenin en özel harfidir);
Külebi (Külebi mi? a'ya, sevgili a'ya).“