"Vermediğiniz şeyi alamazsınız, kendinizi
vermeniz gerekir. Devrimi satın alamazsınız. Devrimi yapamazsınız.
Devrim olabilirsiniz ancak."
Romanım Mülksüzler, kendilerine Odocu
diyen küçük bir dünya dolusu insanı anlatıyor. İsimlerini toplumlarının
kurucusu olan Odo'dan alıyorlar; Odo romandaki olaylardan kuşaklarca
önce yaşamış, bu yüzden olaylara katılmıyor, ya da yalnızca zımnen
katılıyor, çünkü bütün olaylar aslında onunla başlamıştı.
* * *
Bizi bir araya getiren şey, acı çekmemiz. Sevgi değil. Sevgi akla boyun eğmez, zorlandığında da nefrete dönüşür. Bizi birleştiren bağ seçilebilir bir şey değil. Biz kardeşiz. Paylaştığımız şeylerde kardeşiz. Hepimizin tek başına çekmek zorunda olduğu acıda, açlıkta, yoksullukta, umutta biliyoruz kardeşliğimizi. Biliyoruz, Çünkü onu öğrenmek zorunda kaldık. Bize birbirimizden başka kimsenin yardım etmeyeceğini, eğer elimizi uzatmazsak hiçbir elin bizi kurtaramayacağını biliyoruz. Uzattığınız el de boş, tıpkı benimki gibi. Hiçbir şeyiniz yok. Hiçbir şeye sahip değilsiniz. Hiçbir şey sizin malınız değil. Özgürsünüz. Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiğinizdir.
Eğer
bir şeyi bütün olarak görebilirsen, hep güzelmiş gibi görünür.
Gezegenler, yaşamlar... Ama yakından bakıldığında bir dünya yalnızca toz
ve kayadan oluşur. Günden güne yaşam daha da zorlaşır, yorulursun,
ritmi kaçırırsın. Uzaklığı ararsın -ara vermeyi. Dünyanın ne kadar güzel
olduğunu görmenin yolu, onu ay gibi görmekten geçiyor. Yaşamın ne kadar
güzel olduğunu görmenin yolu ölümün bakış açısından bakmaktan geçiyor.
Yaşamının geri kalan kısmı boyunca ya herkes gibi olmayı ya da farklılıklarını erdeme dönüştürmeyi seçmen gerekir.
Bütün duvarlar iki anlamlı ve iki yüzlüdür. Neyin içeride, neyin dışarıda olduğu, duvarın hangi yanından baktığınıza bağlıdır.
Ölmek, kendini yitirmek ve diğerlerine katılmaktır. O ise kendini kurtarmış, diğerlerini yitirmişti.
Hiç kimse cezayı kazanmaz, ödülü de...Aklınızı kazanmak, hak etmek gibi fikirlerden arındırın, ancak o zaman düşünebileceksiniz.
Devrim ya bireyin ruhundadır,ya da hiçbir yerde değildir.Ya herkes için, ya da hiçbir şey içindir. Eğer herhangi bir şekilde sonu var gibi görünüyorsa gerçek anlamda hiç başlamayacaktır.
Düşüncenin doğasında iletilmek vardır: yazılmak, konuşulmak, gerçekleştirilmek. Düşünce çimen gibidir. Işığı arar, kalabalıkları sever, melezlenmek için can atar. Üzerine basıldıkça daha iyi büyür.
Konuşma paylaşmadır-birlikte yapılan bir sanat. Sen paylaşmıyorsun, yalnızca bencillik ediyorsun.
Farklı güneşlerin ışıkları farklıdır, ama tek bir karanlık vardır!
Bütün duvarlar iki anlamlı ve iki yüzlüdür. Neyin içeride, neyin dışarıda olduğu, duvarın hangi yanından baktığınıza bağlıdır.
Ölmek, kendini yitirmek ve diğerlerine katılmaktır. O ise kendini kurtarmış, diğerlerini yitirmişti.
Hiç kimse cezayı kazanmaz, ödülü de...Aklınızı kazanmak, hak etmek gibi fikirlerden arındırın, ancak o zaman düşünebileceksiniz.
Devrim ya bireyin ruhundadır,ya da hiçbir yerde değildir.Ya herkes için, ya da hiçbir şey içindir. Eğer herhangi bir şekilde sonu var gibi görünüyorsa gerçek anlamda hiç başlamayacaktır.
Düşüncenin doğasında iletilmek vardır: yazılmak, konuşulmak, gerçekleştirilmek. Düşünce çimen gibidir. Işığı arar, kalabalıkları sever, melezlenmek için can atar. Üzerine basıldıkça daha iyi büyür.
Konuşma paylaşmadır-birlikte yapılan bir sanat. Sen paylaşmıyorsun, yalnızca bencillik ediyorsun.
Farklı güneşlerin ışıkları farklıdır, ama tek bir karanlık vardır!