“İnsan kendisi için, dünyanın basitleştirilmiş ve anlaşılır bir resmini, kendisine en uygun
tarzda yapmaya çalışır. Sonra, bir ölçüde, deneyimler dünyasının yerine bu kendi kozmosunu
koymaya, böylece onu yenmeye çalışır... Bu yolla, kişisel deneyimin dar girdabında
bulamadığı sükut ve huzuru bulmak için, bu kozmosu inşa etmeyi ruhsal yaşamının ekseni
haline getirir.. En büyük amaç.. kozmosun saf tümdengelimle kurulabileceği evrensel temel
yasalara ulaşmaktır. Bu yasalara giden mantıksal yollar yoktur; onlara yalnızca sezgiyle,
deneyimin sempatik kavranışı ile varılabilir... Evrim, herhangi belirli bir anda, akla uygun
yapılar içinden yalnızca birinin, daima ötekilerden kesinlikle üstün olduğunu kanıtladığını
göstermiştir.”