19 Kasım 2020

Yıldız Kenter "Tiyatro, benim hep insan kalmamı sağladı. En büyük üzüntüm tiyatro, en büyük zevkim de gene tiyatro!"


Yaşlanıyoruz. Hepimiz yaşlanıyoruz. Yaşlanmayı ben ne hayallerimden, ne sevinçlerimden ne de dünyanın güzelliklerinden uzaklaşmak olarak almıyorum.

*

Sahneye çıkıp şöyle bir baktığım zaman bütün dünyayı kucaklıyormuşum gibi geliyor!

Sahne ve hayat, birbirinin yansımasıdır.

*

Hatalı olduğunu anlayan bir insanın bunu telafi etme çabasını gördüğümde özür beklemem,bu bana özürden daha samimi gelir, bana samimiyet yeter.

*

İnsanın ortak kaderi, doğum, ölüm ve o aradaki zaman; yaşam!

Doğmak, ölmek isteğe bağlı değil.

Ölmek belki bazen.

Bize düşen; yaşamak! Koşullar ne olursa olsun yaşamak!

Ayakta kalmak!

Haydi sıyırttın sıyırttın,

hayatta kalabildin zar zor. Uzun yaşamak, bir ayrıcalık. İyi güzel!..