Ruhumu yedi kez aşağıladım: ilki, onu yükseklere ulaşmaktan kaçındığını gördüğüm zamandı; ikincisi onu topalın önünde topallarken gördüğüm zamandı; üçüncüsü kolayla zor arasında seçim yapması gerekip de, kolayı seçtiği zamandı; dördüncüsü bir yanlış yaptığı ve kendini başkalarının yanlışlarıyla avuttuğu zamandı; beşincisi güçsüzlüğe sabrettiği ve sabrını güce yorduğu zamandı; altıncısı bir yüzün çirkinliğini hor gördüğü ve onun aslında kendi maskelerinden biri olduğunu anlamadığı zamandı; ve yedincisi bir övgü şarkısı söyleyip de, bunun bir erdem olduğunu sandığı zamandı.