Sevgi, yaşamın tam göbeğinde yer alan ama ustaca yaşamaktan çok uzak olduğumuz bir olgu.Zihnimizi yüreğimizi sevgi kadar kurcalayan pek az şey var.
Düşlerimiz sevgi, sevgiye duyulan özlem, yokluğunun acısıyla dolu. Zamanımız, dinmek bilmeyen sevgi arayışı, bu yolda yaşadığımız düş kırıklıklarıyla tükeniyor. Nasıl oluyor da yeri varlığımızın merkezi olan sevgiye böylesine yabancılaşıyoruz?
Ne zaman, neyle başlıyor yabancılaşmamız?
Yaşam gücümüzü içimizde acımasız bir parazit gibi emen şey ne?
Hangi korkular karardıkça karararak ışığı örten gölgelere dönüşüyor?
Enerjimizi saçılıp savrulmaktan alıp sevgiye nasıl odaklayabilir, huzursuz arayışlar yerine nasıl doyumlu bir yaşam sürdürebiliriz?
Ustaca Sevmek, sevgi, yaşam, öz benliklerimiz, kendimize yabancılaşma gibi temel konularda kaleme alınmış bir bilgelik kitabı. Derinliğini yaşamın kendisinden alan herşey gibi son derece yalın, etkiyeyici, sarsıcı bir bakış!
*
"Duygusal yaraları iyileştirmenin yegane yolu bağışlamaktan geçer.
Zihninizde affedilmez bile olsa sizi yaralayanı bağışlamalısınız. Hak
ettiği için değil, siz acı çekmek, size yapılanı her hatırlayışınızda
kendinizi bir kez daha yaralamak istemediğiniz için bağışlayacaksınız.
Başkaları size ne yapmış olursa olsun, kendinizi sürekli hastalıklı
hissetmek istemediğiniz için affedeceksiniz. Kendinize karşı
beslediğiniz şefkatten ötürü bağışlayacaksınız.
Yaralarımızı bir kez temizlediğimizde iyileşme sürecini hızlandıracak
güçlü bir ilacı kullanmaya başlayacağız. Bu ilaç sevgidir. Koşulsuz
sevgiden başka ilaç yoktur."
Don Miguel Ruiz