Sevgili Levent, Eski öğrencimsin. Ondan sonrasının da çok değerli bir
tiyatro sanatçısısın. Yıllar boyunca hiç susmadın.
Yalnızca tiyatro
sahnelerinde değil, ama şu kocaman dünya sahnesinde, en etkili politik
araçlardan biri olan tiyatronun diliyle, başta özgürlük olmak üzere,
insanı insan kılan bütün değerleri savunmayı sürdürdün.
Ve şimdi, insanlığa hizmetlerinden ötürü ülkende görevinden atıldın.
Çünkü bu ülke hâlâ resmi bir yazıyla bir insanın görevine son vermenin
onu sanatçılığından da edebileceği inancında olan örümcek kafalılarla
dolu.
Görevine son verildiğini bildiren o yazıyı hep sakla. Hatta
çerçeveletip duvarlarına as. Çünkü o yazı, aslında senin bir sanatçı
olarak hayatta alabileceğin en şerefli belgelerden biri ve inan ki
çocuklarına bırakabileceğin en değerli mirastır.
Ben, hep senin gibi ‘susmak nedir bilmeyen’ tiyatro öğrencileri
yetiştirmeyi amaçladım. Hayatımın sonuna kadar da bundan
vazgeçmeyeceğim. Seninle gurur duyuyorum.
Hocan Ahmet Cemal