Bizim gibi okumuş yazmış insanların
kendilerini evrenin düzeninde gerekli bir unsur olarak görmesi,
cahillerin batıl inançlarına eşit. Dünya düşüncelerle değiştirilemiyormuş. Az düşünce üreten kişiler daha az hataya maruz
kalıyorlar, Onlar herkesin yaptığını izliyorlar, kimseyi rahatsız
etmiyorlar, başarıyorlar, zenginleşiyorlar, iyi pozisyonlara
ulaşıyorlar, milletvekilleri, şöhretli edipler, akademisyenler,
gazeteciler oluyorlar, ödüllere, nişanlara boğuluyorlar. işlerini böyle
iyi yürütene aptal denir mi? Aptal benim, yel değirmenleriyle savaşmaya
kalkan ben.
Öyle bir an geliyor ki, insanın içinde bir şeyler kırılıyor; ne enerji ne istek kalıyor.