Neyzen Tefvik her sene gönüllü olarak Bakırköy Ruh Ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’ne yatarmış. O tarihte hastane başhekimi Mazhar Osman’dır. Neyzen hastanede sıkılır. Deniz kenarında olan bir başka hastaneye naklini ister. Mazhar Osman Neyzen’e istediği hastaneye nakil yetkilerinin olmadığını söyler. Neyzen çok kızar. Günyüzü görmedik ne kadar küfür varsa sayar. Hastane Neyzen’e alışkındır. Kimse oralı olmaz. Neyzen hastanede birlikte yattıkları Hüseyin’e döner ve;
-Hüseyin, ben herkese kızıyorum.
Hüseyin;
-Kızarsınız ya efendim.
Neyzen;
-Herkese küfür ediyorum.
Hüseyin;
-Edersiniz ya efendim.
Neyzen;
-E, bana kimse kızmıyor, cevap vermiyor.
Hüseyin;
-Vermez ya efendim.
Neyzen patlatır;
-Ulan yoksa bunlar beni adam yerine koymuyor mu?”
Kıssadan hisse.
Anlayana…
-Hüseyin, ben herkese kızıyorum.
Hüseyin;
-Kızarsınız ya efendim.
Neyzen;
-Herkese küfür ediyorum.
Hüseyin;
-Edersiniz ya efendim.
Neyzen;
-E, bana kimse kızmıyor, cevap vermiyor.
Hüseyin;
-Vermez ya efendim.
Neyzen patlatır;
-Ulan yoksa bunlar beni adam yerine koymuyor mu?”
Kıssadan hisse.
Anlayana…