Murathan Mungan'ın alışılmadık kısalıkta, 1-1.5 sayfalık kısa öykülerini, kitapta yer alan şu cümleleri çok iyi anlatıyor:
En kısa hikâye parçasına an denir.
Bazı anlar bütün yaşamımızı belirler.
"Bütün yaşamımız" dediğimiz de o birkaç âna bakar aslında...
Bu yüzden yıllar sonra en çok hatırladıklarımız anlardır.
Gerisi bulanıktır. Geçmişi anlar berraklaştırır.
👇
Yaranın çıplağına vurulmaz. Anlatmaya soyunanlar buna güvenir.
Giyinik yaralarla yazanların, anlatanların hikâyelerindeyse bizi
inandırmayan bir şeyler vardır. Sonra yara kilitleri. Kimilerinin ilk
yarası kendinin kilidi olur; bir daha açılmaz. Yarasının farkında bile
olmadan yaşayanlarınsa anlatmaya, dinlemeye değer hiçbir hikâyeleri
yoktur, onların düzayak mutlulukları vardır; kolay sevinçleri.
Dünyanın bütün hikayeleri aile yaralarıdır. Orada başlar, orada gelişir, oraya dönerler. Birikmiş ev içi kinleri, mutsuzluk fazlası, kirli sırlar, açık ya da örtük şiddet, aşırı sevginin yaraladığı benlikler, istenmezlikler, yetmezlikler, erken kayıplar; öksüzlüğün, yetimliğin, üveyliğin saymakla köpüren, köpürdükçe birbirine benzeyen nedenleri.. Mutlu ya da mutsuz bütün sonlar kaçınılmazdır. Bunu bilince daha rahat anlatır insan bir başkasına kendi hikayesini.