Parçaların birbiriyle, her parçanın bütünle ve bütünün parçalarla olan ilişkilerin ahenkli ritmidir, Epifani

 

Rüzgârların sürüklediği güzel, 

niçin güzelliğinin mirasını 

Varlığına, hazzına harcıyorsun? 
Karşılıksız vermez hiçbir zaman doğa, 

ödünçtür onlar sadece: 
Sözünü sakınmadan o özgürlüğün yolundan 

gidenlere rehberlik eder: 
Ondandır, güzelliğin anahtarı, 
Sana ihsan edilen sonsuz doğurgan olanı 

İstismar etmenin çekiciliğinde kaybolmak nedendir? 
Vermen için verilmişti sana. 
Karın çekiciliğinde kaybolmuş kullanıcı, 

o her şeyin özü ve kendisi olanı 
Niçin tüketiyorsun yaşatmak varken canı? 
Yalnız kendinle dolusun meşgalen seni tüketirken 

Kendini aldatmaya ne kadar da meraklısın? 
Kendini aldatmaya o kadar can atıyorsun ki 
Vaktin geldi diye daimi yuvana alsa seni doğa, 

Vereceğin hesapta kendinden kaçmadan 

vereceğin hediye nedir ki sözün hakikatine? 

Faydasız güzellik ancak gömülmeye yarar seninle, 
Eyleme dökersen canını, ardından gelendir 

ruhunun sözcüsü anlamın sahibi.

 

 Shakespeare

 

Epifani (duygu), aniden bir şeyin özünü anlama veya anlamını bulma duygusu.