17 Şubat 2014

Bir Sürü Ad - Pablo Neruda

Pazartesilerin içine geçmiş salılar
 Haftalar koskoca bir yıla
 Kesip biçemezsiniz zamanı öyle
 Kör ve usanmış makaslarınızla
 Ve bütün günlerin adları
Silinip sürüklenmiş gecenin sularıyla
 Kimse ben Pedro'yum diyemez artık
 Ne Roza var bundan böyle ne Maria
 Kuma ve toza döndük hepimiz
 Birer yağmuruz yağmurun altında
 Venezüella'dan söz açtılar bana
Şili'den söz açtılar, Paraguay'dan
 Tek kelime anlamadım dediklerinden
 Ben evrenin derisini bilirim yalnız
 Birim adı yoktur onun da
 Çiçeklerle birlikteyken duyduğum hazdan
 Çok daha fazlasını duydum köklerle yaşarken
 Ve bir taşla konuşurken
 Çıngırak gibi ses verdi bana
 Öylesine uzadı ki ilkbahar
 Sürdü bütün kış boyunca
 Zaman pabucunu yitirmiş
Bir yıl eşit dört yüzyıla
 Uykuya varınca geceleri
 Hangi adla çağırırlar beni, ya da
 Çağırmazlar hangi adla, bir bilsem?
 Kimim ben peki uyandığım zaman
 Yatmadan önceki ben değilsem ?
 Bu demektir ki yeni doğmuşcasına
 Ayak bastığımız seyrektir yaşamın topraklarına
 Bırakın dolmasın ağızlarımız
 Bir sürü belirsiz adlarla
 Bir sürü sıkıcı işlemlerle
 Bir sürü carcaflı mektuplarla
 Bir sürü senin ve benim olan'la
 Bir sürü kağıt imzalamakla
 Bir aklım var herşeyi karıştırmak için birbirine
 Birleştirmek için herşeyi, can vermek için onlara
 Katmak için bir şeyi ötekine, çırılçıplak görmek için
 Evrenin ışığı okyanus ışığının
 Tekliğine, bütünlüğüne varıncaya kadar
 Cömert bir bütünlüktür o, uçsuz bucaksız
 Korkunç güzel bir kokudur yayılan ortalığa.